Alırken Kaynak belirtiniz...

CİNGENE'NİN GAZABI


Birgün haticepınar civarına alış-veriş için arabalarıyla çingeneler gelir, tabi bir köylü kadınımız da misafir eder içeri ve belli bir alış-verişten sonra akşam üzeri çingeneler tekrar gitmek için arabalarıyla kaşanlı'ya doğru yola koyulurlar... Haticepınarlı kadın işkillenmiş olacak ki evini kontrol etmek ister ve sonuç; kıymetli eşyaları ortada yok... hemen Kaşanlı'ya telefon edilir:
- Low Hissen, Gorik û bozin'ê me dızin! Cingenan bigirin, amê tena... ( Hüseyin, Küpe ve bileziklerimizi çaldılar, siz tutun biz geliyoruz)
- Tamom âmê dapene ( tamam biz bekliyoruz)
Çingeneler Kaşanlı'da durdurulur ve bakılır ki söylenen şeyler arabanın içinde yok....
Haticepınarlı madur ailemiz Kaşanlı'ya gelince büyük bir yanlış anlama ortaya çıkar...
Oysa Hissen, Gorik(küpe)'i korik(keçi yavrusu); Bozin(Bilezik)'i de Bizin(Keçi) anlamış... Arabanın içinde keçi ve yavrusu bulunamayınca köy halkı çingeneleri bırakmış ... Eee SONUÇ köylü köyüne yolcu yoluna
      ((Hissen ismi hayalidir))


TÜRLÜ TÜRLÜ

Birgün Köylümüz, Afşin’e gitmek için hazırlanırken çocuğu ona der ki:
-Baba öğretmen dedi ki türlü alsın...
Adam koyulur yola afşin’e gider, kendi işini hallettikten sonra kızının isteği
aklına gelir ve kendini en yakın kırtasiyeye atar:
- Yavrum bana türlü verir misin? der.
Adam:
- Amca türlü burda satılmaz lokantaya git
Xalikê Hasan koyulur yola bir lokantaya gider, masaya oturur. bir süre sonra garson gelir:
-Buyur amca ne istemiştiniz? diye sorar.
-Oğlum bana türlü getir.
Garson bir süre sonra elinde tabakla geri döner:
-Buyur amca. der.
-Oğlum bu ne? ben sana türlü getir dedim bunu götür.
Garson işin aslını öğendikten sonra bizim köylüyü tekrar kırtasiyeye gönderir.
Bir süre sonra orta yolu bulur kırtasiyeci ile bizim köylü.
Oysa bizim köylünün anlatmak istediği; yani “Türlü” dediği şey, Renkli kalemler’miş...
Uzun bir çaba sonunda adam isteğini almış; köylü köyüne yolcu yoluna.


HAWLA

Günlerden birgün bizim köylü biri işi ilçe’ye düşer. Gider bir bakkalın önünde durur, bakkalcı çıkar, sorar amcaya:
- Buyur amca ne istiyorsun?
- Al sana 5 lira, bana HAWLA
-Amca deli misin? Yürü git işine! Al ben sana 10 lira vereyim sen havla!
- Yok oğlum, bak orda görünüyor. Bana hawla ver....
Sonunda bakkalcı anlar ki bizim köylünün  demek istediği, “hawla”dan kasdı “Helva” imiş.


BAĞIRSAK


Birgün köylümüz hastalanır ve hastahaneye gider. Ee doğma büyüme köyden fazla çıkamayan köylümüz, yarı kürtçe yarı türkçe derdini izah etmeye çalışmış.
Demiş ki doktora:
- Doktor bey, tilki’lerim  ağrıyor.
-Tilkilerin mi, orası neresi? göster bakalım.
-Aha tam da burası...

Doktor geç de olsa anlamış bizim köylüyü. Rivi’den kasdı “bağırsak” olduğunu.
(((Kürtçe: Rîvî= Bağırsak, Tilki (Eş anlamlı)))

İÇTİĞİN ÇAY GİBİ

Yine birgün Köyümüzden biri hastalanır ve doktorun huzuruna çıkar. Doktor, bazı tahliller için köylümüze bir kaç soru sorar:
-Amca sidiğin hangi renk?
Köylümüz masanın üzerindeki çay bardağını işaret ederek:
-Aha oğlum, tam da şu içtiğin çay gibi...

TIRPAN'IN GAZABI

Haticepınar köyünde kavga eden bir çifti barıştırmak için gönüllü olan aza ve muhtar, kalkar karı-kocanın yanına gider: O sırada evin erkeği kapının önünde tırpanını bilemektedir. neyse... aza ve muhtar salona geçerler. Kadın başlar yakınmaya... Adamın canı bu durumdan sıkılmış olacak ki elinde ki tırpanla içeri dalar. Bu durumu gören aza ve muhtar ayakkabılarını bile giyemeden kendilerini dışarı atarlar. Adam ardlarına koyulur: Muhtar, sesini çıldırmış adama duyuracak şekilde aynen şöyle der:
-Azoo, Tu yozmişka, Az muhir kim; Tu yozmişka az muhir kım ( Aza sen yaz, ben mühürleyeyim )

Tabi adam onları korkutmanın mutluluğuyla evine geri döner. Adam sonradan şunu söyler: Amacım kötü değildi, sadece biraz eğlenmek  

BAŞIM ÜSTÜNE

Haticepınar köyünden biri Afşin’e gitmek için yola koyulur. Tatlar’a varınca tanıdık biri sorar:
-... Nereye gidiyorsun?
- Yarpuz’a (Afşin) gidip vasikalık fotoğraf çekecem
Tatlı bu durur mu?
- … Gitmişken benimkini de çekiver, benim işim var ben gelemem
-"Sar serê min" der ve devam eder bizim köylü.


ALARAŞ'LAR

Bildiğiniz üzere bizim Örenli halkı Reşo’larıyla meşhurdur, köyün çoğunluğu esmerdir.
Birgün Tatlı biri Örenli’li biriyle kavga eder. Ne olduğunu anlamadan ikincii bir kişi gelir ve bu tatlıya çullanır. Adam gözünü bile açamadan bir ton dayak yer.
Bitap bir halde olan Tatlı’yı bir yere oturturlar sorarlar:
-Emmi görmedin mi kim sana vurdu?
-Vallo yawrım, Gozümü açtırmadı qı bana, haa bira vurdı vurdı; iki dudak arasıynan baqıverdim “Alaraş”lara benziyirdi...
- Bizim köylü de cevap vermiş:
-Amca sen kim vurduya gitmişsin, burda herkes “alaraş”  

Birgün kapımın önünde oturuyorum, o zamanki evimiz Kaşanlı’nın altındaki Dut’lara yakın, küçük bir kız dut ağacını  tepesine çıkmış ve elindeki dutların hemen altındaki kuzu yayan yaşlı adama atıyor. Tabi adam kızdan bihaber yukarı bakıyor, şaşırıyor nerden geliyor bu dutlar diye... Bir süre sonra kızın varlığının farkına varıyor ve elindeki çubukla şöyle diyor:
- Dokava arde! vara vıro, tu çima haydakê Tûyan!!!
Kız da Kune xwe bul dake
Ve diyor ki::
- Sana Ossirim mi? ( Yerlere yıkılıyoruz o anda )
Yaşlı adam kızın annesine sesleniyor:
- Keçîî, vara kaçikê xwe ra tiştek bê, Gidî ki “sana ossirim mi?”
Annesi apar-topar geliyor olay mahaline ve zar zor indiriyor:
Küçük kızı tam içeri sokacakken, kız annesine korkuyla soruyor:
- Anaaa beni düvmeycan de mi, bak girmam yoksa...
Tabi içerde noldu ben bilmiyore...:)